Lief Dagboek,

Jeetje! Wat zit ik vol! Eerst al een taartje want Zilpa is jarig vandaag, en nu net een bord stampot achter de kiezen.
Het is alweer de tweede dag van de repetitieweek van Meisjesinternaat Vredestein. Inmiddels begint alles langzaam te wennen.
De stapelbedden, de kou, de bananen, de knuffels en alle mensen om je heen. We beginnen al een hechte groep te worden.
Ik verbaas me over hoe snel het gaat met de scenes. We hebben al behoorlijk wat scenes en de sfeer van de voorstelling is bij ons allemaal zo ongeveer duidelijk.
Ik vind het decor super gaaf! Een grote stellage met stapelbedden waar we in slapen en klimmen. Ik ben benieuwd naar het eindresultaat maar dat duurt (gelukkig) nog een paar dagen.

Vanmiddag hebben we een christelijk lied ingestudeerd. Dit lied driestemmig. We zagen er een beetje tegen op om dit in te studeren. ‘ Ik kan niet zingen’, ‘ Ik kan geen toon houden’
of ‘ Ik kan niet zo hoog’ zijn kreten die ik heb langs horen komen. Maar na meerdere keren oefenen ging het super goed en kregen we de smaak te pakken. Ontzettend grappig hoe iedereen
begon te springen van enthousiasme.

Ik vind het echt geweldig om hier te zijn. In de kerk kun je zo jezelf zijn en als er wat , er altijd wel iemand die je er even doorheen helpt.
Ondanks dat ik nu al vreselijk moe ben, geniet ik van alles. En hoop ik (al verwacht ik van wel) dat we super goede voorstelling op de planken krijgen vrijdag.

Nu ga ik snel tandenpoetsen want ik stink naar chorizo (dat hadden de koks bij de stampot gedaan).
Liefs, Geertje