Blog bij de voorstelling ‘Why Nobody Should Listen to Mozart’
hoe het echt zit met de liefde
Toen ik een mailtje kreeg met de vraag of ik auditie wilde doen voor dit project was ik in eerste instantie vooral verward. Een voorstelling, gebaseerd op een opera, over liefde, (on)trouw en seksualiteit, en dan ook nog met jongeren én zestigplussers. Ik had geen idee hoe ik dat voor me moest zien. Best wel eng eigenlijk ook: normaal gesproken speel ik enkel met mensen van mijn eigen leeftijd, en over de onderwerpen van de voorstelling heb ik het in het dagelijks leven niet echt met mensen. Eigenlijk is dat heel erg gek, dat is in ieder geval waar ik achter ben gekomen tijdens het repetitieproces van ‘Why nobody should listen to Mozart’. Want; wat voor mij duidelijk is geworden, is dat iedereen struggelt met liefde, met wat trouw nu daadwerkelijk inhoudt en seksualiteit.
Hoewel elke speler een compleet ander verhaal heeft, herkennen we onszelf in zekere zin in wat ieder vertelt. De eerste gesprekken die we voerden leken soms haast therapeutisch te werken, maar een praatgroep zijn we niet: uiteindelijk zijn we allemaal bezig met het eindresultaat. Onze reactie op Mozarts Cosí van Tutte is een eerlijk verhaal. Hoe het nou echt zit met de liefde. Met de jeugd, maar ook met de oudere generatie. Een stukje zelfreflectie, en daarbij ook een spiegel voor het publiek. Want in deze voorstelling doen we niet aan sociale normen. We zijn allemaal acteur, hoe jong of oud je ook bent. Ieders verhaal is even belangrijk: of je nou twee echtscheidingen achter de rug hebt, of nog nooit een relatie langer dan twee weken hebt gehad.
Weg van conventies en vooroordelen
Ik was bang dat ik misschien niet in deze voorstelling zou passen, ik heb immers weinig ervaring met liefde, (on)trouw en seksualiteit. Maar ook mijn verhaal, mijn perspectief wordt in de voorstelling verwerkt, en dat maakt het zo bijzonder. Doordat we zo’n gevarieerde groep zijn, kunnen we ook zeggen: dit is hoe het echt zit. We geven een plaatje dat buiten de conventies en alle vooroordelen omgaat. We hebben onze grenzen in deze voorstelling niet overschreden: we hebben ze weerlegd. Een sombere voorstelling wordt het trouwens niet: hoe serieus de onderwerpen soms ook lijken, liefde blijft levendig. Met muziek, dans en de eigenzinnigheid van jongeren en ouderen die hun zegje durven te doen, wordt ‘Why nobody should listen to Mozart’ een regelrecht spektakel, daar ben ik van overtuigd. En waarom je niet naar Mozart moet luisteren, moet je zelf maar komen ondervinden. We hebben namelijk heel wat te vertellen.
Door: Femke Zwiep (16 jaar)
Why Nobody Should Listen to Mozart speelt 9 en 10 april in het Young Ones Theater. Klik hier voor meer info en kaartverkoop.