Door: Kelly de Haan

Elke voorstelling van The Young Ones krijgt een eigen (poster)beeld en vormgeving. De stijlkeuze van deze vormgeving is nooit willekeurig. Het vertelt een verhaal. Hetzelfde verhaal als de voorstelling. Zo ook bij Amadeus M. Maar waarom vier posters in plaats van een? En waarom felle pop-art kleuren en geen klassieke Victoriaanse beelden?

Iconisch
Amadeus M gaat over Mozart, maar tegelijkertijd ook niet. Mozart is een metafoor. Een icoon. The Young Ones kiest in haar voorstellingen altijd voor iconen om een breder verhaal te vertellen. In Amadeus M is dat het verhaal van het verpeste jonge talent. Van de jonge generatie die door de omgeving zo gepusht wordt dat zij de grip op de realiteit verliest en moeite heeft zich te verhouden tot de wereld waarin zij leeft.

In de vier posters zie je vier Mozarts. Nouja, eigenlijk vier verschillende personen met een Mozart jasje, letterlijk. Vier jonge idolen die onder de zware druk van hun roem zijn bezweken. Het beeldicoon is Mozart. De persoon eronder is universeel. Het resultaat is vier verschillende posters met verschillende personen, die toch allemaal hetzelfde verhaal vertegenwoordigen.

Pop-Art
Bij een verhaal over een componist uit de 16e eeuw verwacht je niet direct felle kleuren of een pop-art vormgeving. Toch is dit een stijl die zowel in de vormgeving van de voorstelling, als de vormgeving van het drukwerk terug is te vinden. Waarom dan deze twee stijlen combineren?

We kennen pop-art allemaal. Het is een stroming uit de jaren 60, vooral bekend van beeldend kunstenaar Andy Warhol. Warhol maakt kunst van alledaagse objecten, maar ook van celebrities. Vanuit zijn beroemde werkplaats ‘The Factory’ maakte hij door middel van de zeefdruktechniek zijn eigen kunst tot een massaproduct als statement op de commerciele maakbaarheid van de wereld. Zijn werk wordt gezien als toonaangevend en revolutionair en was zowel onderdeel van, als kritiek op een wereld waarin commercie en massaproductie steeds belangrijker werden.
Een van de meest bekende uitspraken van Warhol is:

In the future, everybody will be famous for fifteen minutes.

Daar had hij best wel een beetje gelijk in…
Als je deze visie combineert met het verhaal van Amadeus M kom je erachter dat deze twee helemaal niet zo ver van elkaar af staan. Ze vertellen in zekere zin allebei iets over het maakbare van maatschappij en mens en hoe we het liefst alles zo snel mogelijk in harde contanten om willen zetten. Over hoe commercie het wint van artistieke visie en hoe de mens steeds meer wordt neergezet als emotieloze machine die moet presteren, moet produceren. Daarnaast stamt pop-art uit een tijd van artistieke revolutie. De kunstenaar als onderdeel van het grote maatschappelijke debat. Een groot contrast met nu, waarin de culturele kaalslag de kunstenaar nog weinig ruimte laat. En juist daarom voelt The Young Ones juist nu de noodzaak van het maken van voorstellingen over dit soort maatschappelijk actuele onderwerpen. Theater als communicatie middel over en naar de wereld waarin we leven.

Mash up
Amadeus M is dus een mash up van kleuren, vormen en stijlen uit verschillende tijden. Maar onder al deze stijliconen ligt hetzelfde verhaal. Zowel in de voorstelling als in alle uitingen daaromheeen. Wil je er meer van zien? Dan moet je toch echt naar de voorstelling komen. Een ding is zeker: de voorstelling wordt een visueel spektakel en is minstens zo kleurrijk als de posters.