Ze wilde zó graag meedoen! Gelukkig kwam ze goed door de audities en moest ze iedere zaterdag repeteren. Dat was al pittig: niet meer uitslapen, geen vriendinnen, geen Hyves; aan de slag!

Ze zag verschrikkelijk tegen de kerstvakantie op: “iedereen kent elkaar, behalve ik!” “Ik kan de hele vakantie niets met mijn vriendinnen doen!” “Daar een hele week slapen! Dat durf ik niet!”

Dat ís ook erg veel als je 11 bent, dus hebben we in overleg het schema een beetje aangepast.

Dat was maar voor een dag of drie nodig; daarna zat ze er helemaal in. Ze ging anders praten, ze zat vol verhalen over de andere spelers en dacht nauwelijks nog aan vriendinnen.

Wij hebben twee weken mét haar in die roes gezeten: vakantie, heen en weer rijden en verhalen over het reilen en zeilen in de kerk.

Nu na twee weken is alles weer voorbij. Zondagavond was ze helemaal sentimenteel: “als er weer een auditie is, doe ik weer mee!”

Voor ons is alles weer gewoon: werk, huishouden, gezin. En zij? Huiswerk, vriendinnen, ballet, Hyves; ook alles weer gewoon. Of toch…..

door: Angela Tibben (moeder van Jet)