Spelersblog: Zo gaat dat achter de schermen

JdG2eKerstdag-31Door de knieën, handen spreiden en.. WASSEN!  Zo begint twintig minuten voor aanvang de training. Maar dan wat later komt het leukste! THE GAME IS NOT OVER. En dan gaat de zaal open. De wintermeisjes gaan naar achter, en werken hun make-up nog even bij. Dan komt Bart ons halen, en dan kunnen we beginnen. Wachten tot het licht uit is en dan telt Miriam af, twinkle twinkle little star. Vanaf dat moment zijn we geen vrienden meer, maar collega’s, geen Sarah of Rosan, maar Trojanen, Annies en kabouters. Onder de  voorstelling is er vrij veel stress in de ijskast/vrieshok (omkleedzaal, het is daar nogal koud.) Leggings, mutsen en jurkjes vliegen in het rond. Kostuums uittrekken, inleveren bij Bob en Wanja, volgende kostuum aantrekken, make-up bijwerken en gaan! Na de Trojanen bijvoorbeeld, dan moeten wij onszelf omtoveren naar Annie. En dat is een flinke klus, er moeten ook veel dingen versleept worden matten, matrassen, flessen, en dat soort dingen. En dan is het pauze. Iedereen kleedt zich om en verplaats zich naar de David. Waar een stapel chocolaatjes en vooral KNOPPERS ligt! En natuurlijk drinken. Na dat iedereen weer nieuwe energie heeft, gaan we verder. Na de pauze, na de proloog, is de ‘verzoening scène’, dat is voor een aantal acteurs het grootste stressmoment van de voorstelling. Na die scène worden we flessenfabriek medewerkers, en dat moet zo snel, dat is je bijna niet voor te stellen. Dat wil je ook niet, want het is nogal stressend, en mensen worden meestal niet bepaald gelukkig van heel veel stress. Daarna gaat het er eigenlijk best rustig aan toe. Dus dat scheelt. Op het bijna einde zijn er nog wel baby-handjes. En dat is zwaar. Maar we doen het gezellig met z’n allen, (Sarah en Rosan zitten in 1 kool.) dus dan is het niet zo erg.
JdG2eKerstdag-36JdG2eKerstdag-55

Ondertussen is eigenlijk iedereen heel lief voor elkaar. De soldaten helpen de Annies met aankleden, de engelen die al klaar zijn helpen de anderen en als iemand zich even niet zo lekker voelt is er altijd wel even iemand voor een knuffel. Wij zijn gewoon allemaal hele leuke lieve kinderen. Dat blijkt maar weer. En we hebben gewoon met zijn allen een super voorstelling neergezet, dus kom allemaal nog kijken! Je weet niet wat je mist!

Liefs, Rosan en Sarah!