Zo, de premiere is een feit. Een Bevalling, maar wat een heerlijke! Ons eigen boerenkolenkindje is geboren. Na de tweede try-out vanmiddag was er eigenlijk al niets te verliezen, een try-out zoals een generale repetitie eigenlijk hoort te zijn: Precies hoe we het niet wilden. Geen timing, concentratie, focus. En als dan de techniek wat in de soep loopt is het redden wat er te redden valt. Maar wat fijn dat we nu wisten dat dit niet was wat we zochten. Met een volle zaal en de gezonde premiere-spanning, was er bij iedereen de focus het stuk nodig heeft. Vanavond zou het stuk er staan zoals we ervoor getraind hadden. En dat was zo, alle slordigheden van vanmiddag zijn ruimschoots in vergetelheid geraakt door de strakheid en eenheid van het stuk vanavond. Wat een fijn gevoel om een volle zaal met dit bizarre visuele circus achter te laten. Ook goed om van het publiek te horen dat alles is aangekomen zoals het bedoelt was. Dat alles goed bij elkaar kwam.   We hebben een bijzondere voorstelling in handen, en nog lekker even de tijd om er nog beter in te groeien. Ik geloof erin dat het alleen maar nog beter kan worden. De kop is eraf. Bijna iedereen slaapt na een week weer lekker even thuis. Een weekje waarin deze groep de hechte groep is geworden die deze voorstelling draagt. Een heel hecht, gevarieerd, en heel fijn clubje mensen! Ik overnacht met een klein groepje nog een nachtje hier, en morgen doen we alles gewoon nog een keer:)

Tabee (en kom alsjeblieft snel kijken, want het is zo leuk)
Doron